Het opengaan van de brug functioneerde als een soort wakker worden van Dirk. Voor hem stond een oude bekende die hij al jaren niet had gezien en die hij nu plots aan het achtervolgen was. Thuis was zijn vriendin waarschijnlijk bezig met het verschonen van de luier van hun net geboren dochter, en hier was hij: bezig met het achtervolgen van een spook. Rustig plaatste hij zijn boots weer op het gas en vervolgde hij de achtervolging. Een rij auto’s achter hem volgden rustig op, alsof het de politie was die wist waar hij mee bezig was en hem aan het veroordelen was.

Weg van de maatschappij

De achtervolging begon erg veel tijd op te nemen en de voeten in zijn boots deden pijn. Eerst een kwartier. Vervolgens een half uur. Vervolgens een uur. Daarna twee uur. Op een gegeven moment wist Dirk niet meer waar hij zich bevond, waardoor hij ook de tijd kwijtraakte. Ergens in die periode had zijn vriendin hem gebeld, waarschijnlijk nieuwsgierig waarom een rondje boodschappen van een half uur escaleerde in anderhalf uur. Gelukkig fungeerde Dirks drukke baan altijd als een prima excuus om zich met andere bezigheden te doen. Hij werd opgebeld omdat er een ongeluk was op de snelweg ergens en moest direct komen. Inmiddels had hij meerdere snelwegen genomen en wist hij niet meer waar hij was.

Strompelend het oude bos in

Op een gegeven moment vervolgde de oude bekende voor hem de rit van de snelweg af en op een kleinere weg. Dirk had niet opgelet waar ze waren, maar hij gokte ergens in Oost-Nederland. Voor hij het wist werd de weg minder en minder provinciaal, totdat ze op een onverharde weg ergens in het bos reden. Hij wist dat hij vanaf hier minder dichtbij kon rijden en nam dus meer afstand, wat hij eerder al had gedaan toen hij vermoedde dat het zou opvallen dat dezelfde Mercedes hem achterna zat. Op een gegeven moment stopte hij in de buurt van waar hij vermoedde dat de bekende was gestopt.

Door Redactie